Temel Eğitim ve İmam Hatip Okullarında Algılanan Örgüt Kültürü
Anahtar Kelimeler:
Okul Kültürü, Örgüt Kültürü, Temel Eğitim, İmam Hatip Okulu, ÖğretmenÖzet
Bu araştırma, Temel Eğitim ve İmam Hatip okullarında çalışan öğretmenlerin okul kültürü algılarını belirlemeyi ve bu algıların tanımlayıcı özelliklere göre nasıl değiştiğini incelemeyi amaçlamaktadır. Araştırmaya 2022-2023 eğitim öğretim yılında Batman il merkezinde görev yapan 226 öğretmen gönüllü katılım sağlamışlardır. Genel tarama modelinde tasarlanan araştırmada veriler anket yöntemi ile toplanmıştır. Elde edilen veriler istatistik paket programı ile analiz edilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemleri olarak sayı, yüzde, ortalama, standart sapmanın yanında tanımlayıcı özelliklere göre farklılaşma durumunun incelenmesinde t-testi ve Tek Yönlü Anova testinden faydalanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, öğretmenlerin "destek kültürü" ve "başarı kültürü" ortalamalarının yüksek, "bürokratik kültür" ortalamasının orta ve "görev kültürü" ortalamasının yüksek olduğu görülmüştür. Demografik özelliklere göre yapılan analizlerde, yaş, eğitim durumu ve mesleki kıdemin kültür boyutları üzerinde anlamlı bir etkisi olduğu tespit edilmiştir. Ancak, cinsiyet ve okulda çalışma süresi açısından kültür boyutları arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır.
Referanslar
Akdoğan, A. (2014). Türkiye’deki uluslararası bakalorya PYP programı uygulayan okulların etkili okul özellikleri ve okul kültürü açısından incelenmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Alig-Mielcarek, J. M. (2003). A model of school success: Instructional leadership, academic press, and student achievement. (Yayımlanmamış doktora tezi). University of Ohio State, Columbus.
Argon, T. ve EREN, A., 2004. İnsan Kaynakları Yönetimi, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara, 310s.
Ayik, A. ve Ada, Ş. (2009). The relationship between the effectiveness of schools and the school sulture which is created in primary schools. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 8(2), 429-446.
Balcı, A., 2013. Etkili Okul Geliştirme Kuram Uygulama ve Araştırma (6. Baskı). Pegem Akademi, Ankara, 269 s.
Beachum, F. ve Dentith, A. M. (2004). Teacher leaders creating cultures of school renewal and transformation. The Educational Forum, 68(3), 276-286. doi:10.1080/00131720408984639
Bossert, S. T., Dwyer, D. C., Rowan, B. ve Lee, G. V. (1982). Müdürün öğretimsel yönetim rolü. Educational Administration Quarterly, 18(3), 34-64. doi:10.1177/0013161X82018003004
Brinton, C. M. (2007). Comparing perceptions about collaborative culture from certified and non-certified staff members through the adaptation of the school culture survey-teacher form. (Yayımlanmamış doktora tezi). University of Missouri-Columbia the Faculty of the Graduate School.
Busher, H. ve Barker, B. (2003). Liderliğin dönüm noktası: Politika bağlamlarına ve öğretme ve öğrenme uygulamalarına karşı çıkarak okul kültürünü şekillendirme. Educational Management & Administration, 31(1), 51-65. doi:10.1177/0263211X030311004
Cananagh, R. F. (1997). The culture and improvement of Western Australian Senior Secondary School. (Yayımlanmamış doktora tezi). Curtin University of Technology, Sydney.
Çelik, V. (2012). Eğitimsel liderlik. (6. bs.). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Çiçek, A. (2002). İlköğretim okulu yöneticilerinin sınıf öğretmenlerini güdülemede kullandıkları yöntemlere ilişkin yönetici ve öğretmen görüşleri. (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Erdem, R. (2007). Örgüt kültürü tipleri ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişki: Elazığ il merkezindeki hastaneler üzerinde bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 2(2), 63-79.
Eren, E. (2004). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi (8. bs.). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
Farawowan, F. F. ve Mugiati -. (2016). Effect of motivation, organizational culture and commitment on employeesâ€TM performance: Department of education and culture of Papua. Information Management and Business Review, 8(3), 27-31. doi:10.22610/imbr.v8i3.1329
Faris, L. W. (2006). The teacher’s voice: Narratives of an empowering school culture. (Yayımlanmamış doktora tezi). Stephen F. Austin State University, Texas.
Fırat, N. (2007). Okul kültürü ve öğretmenlerin değer sistemleri. (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Hallinger, Philip ve Heck, R. H. (1998). Exploring the principal’s contribution to school effectiveness: 1980‐1995. School Effectiveness and School Improvement, 9(2), 157-191. doi:10.1080/0924345980090203
Harris, A. (2002). Improving schools through teacher leadership. Educational Journal, 59, 22-23.
Irmak, O. (2017). Anadolu lisesi öğretmenlerinin okul kültürü algılarının incelenmesi: Malatya ili Battalgazi ilçesi örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Johnson, W. L. (1993). The school work culture profile: A factorial analysis and strategy. This Paper Presented at the Annual Meeting of the American Educational Research Assocation. (Atlanta, Ga, April 12- 16).
Karaköse, T. ve Kocabaş, İ., 2006. “Özel ve Devlet Okullarında Öğretmenlerin Beklentilerinin İş Doyumu ve Motivasyon Üzerine Etkileri”, Eğitimde Kuram ve Uygulama, 2(1), ss. 3-14.
Karasar, N. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayınları.
Karpicke, H. ve Murphy, M. E. (1996). Üretken okul kültürü: İçeriden çalışan müdürler. NASSP Bulletin, 80(576), 26-34. doi:10.1177/019263659608057606
Ohlson, M., Swanson, A., Adams-Manning, A. ve Byrd, A. (2016). A culture of success— Examining school culture and student outcomes via a performance framework. Journal of Education and Learning, 5(1), 114-127.
Özdemir, S. (2013). Eğitimde Örgütsel Yenileşme. Geliştirilmiş 7. Baskı, Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Palmer, S. D. (2002). The relationship between multiage and single-grade classrooms in a Michigan elementary schools: A study of school culture. (Yayımlanmamış doktora tezi). Eastern Michigan University, Michigan.
Piotrowsky, M. J. (2016). The impact of leadership on school culture and student achievement. (Yayımlanmamış doktora tezi). The Graduate School of Clemson University, South Carolina.
Robbins, S. P. & Judge, T. A. (2019). Örgüt Kültürü, (Çeviri Editörü: İnci Erdem), Örgütsel Davranış içinde (Çeviren: Belgin Aydıntan) 14. Basımdan Çeviri, Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. 16. Bölüm, s.519-550.
Sarı, M. H. ve Altun, Y., 2015. “Göreve Yeni Başlayan Sınıf Öğretmenlerinin Karşılaştıkları Sorunlar”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(1), ss. 213-226.
Sune, A., 2016. “Okul Yöneticilerinin Örgütsel Özdeşleşme Düzeyleri ile Örgüt Kültürü Arasındaki İlişki”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş.
Symer, S. (1986). Creating a positive school atmosphere the principals’ responsibility. NASSP Bulletin, 89-90.
Şahin, S. (2008). Öğretimsel liderlik ve okullardaki gelişme kültürü arasındaki ilişkiler (İzmir ili örneği). III. Egitim Yönetimi Kongresi, sunulmuş bildiri, Osmangazi Üniversitesi Egitim Fakültesi, Eskişehir.
Şişman, M. (1993). Örgüt kültürü. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Yayınları, 732.
Taşçıoğlu, H. (2010). Örgüt kültürünün örgütsel adalete etkisi: Bir örnek olay (Doctoral dissertation, Sakarya Universitesi (Turkey).
Tatar, M., 2014. “Etkili Öğretmen”, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(11), ss. 1-14. http://dergipark.gov.tr/yyuefd/issue/13722/166079
Terzi, A. R. (2005). İlköğretim Okullarında Örgüt Kültürü. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, Cilt:11, Sayı:3, s.423-442.
Tortop, N., 1985. Kamu Personel Yönetimi, S Yayınları, Ankara, 221s.
Yılmaz, K. ve Tosun, M. F., 2013. “Öğretmenlerin Eğitim İnançları ile Öğretmen Öğrenci İlişkilerine Yönelik Görüşleri Arasındaki İlişki”, Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(4), ss. 205-218.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 SOSYAL GELİŞİM DERGİSİ
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
