Çocukluk Çağı Travması ile Suç Eğilimi Arasında Yalnızlığın Aracı Etkisi
Anahtar Kelimeler:
Çocukluk Çağı Travması, Yalnızlık, Suç, Suça Yönelik EğilimÖzet
Araştırmanın amacı çocukluk çağı travmaları ile suç eğilimleri arasındaki ilişkiyi ve bu ilişkide yalnızlığın aracılık etkisini belirlemektir. Araştırmada 410 yetişkine ulaşılmış çocukluk çağı travmaları, yalnızlık ve suça yönelik tutumlara ilişkin bulgular verilmiştir. Araştırma betimsel ilişkisel tarama modeli olarak belirlenmiştir. Araştırmada elde dilen veriler istatistik paket programı ile analiz edilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemleri olarak sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, t-testi, anova, pearson korelasyon ve lineer regresyon analizleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda çocukluk çağı travmasının suça yönelik tutumlar üzerine pozitif etkisinin bulunduğu belirlenmiştir. Yalnızlığın çocukluk çağı travması ile suça yönelik tutumlar arasında aracı değişken olduğu saptanmıştır.
Referanslar
Akyüz, G., Kuğu, N., Şar, V. ve Doğan, O. (2007). Trauma And Dissociation Among Prisoners. Nord J Psychiatry, 61, 167-172.
Benda B. B., Corwyn R. F. , (2002). The Effect of Abuse in Childhood and in Adolescence on Violence among Adolescents. Youth Society. 33: 339-65
Bernstein, D. P., Fink, L., Handelsman, L., Foote, J., Lovejoy, M., Wenzel, K., Sapareto, E. ve Ruggiero, J. (1994). Initial Reliability And Validity Of A New Retrospective Measure Of Child Abuse And Neglect. The American Journal of Psychiatry, 151(8), 1132–1136.
Carrizales, I.D. (2007). Loneliness, violence, and suicidality in incarcerated youth. unpublished doctoral dissertation. Oklahoma: Oklahoma State University.
Cuadra, L.E., Jaffe, A.E., Thomas, R. ve Dilillo, D. (2014). Child maltreatmen and adult criminal behavior: does criminal think explain the association?. Faculty Publications, Deparment of Psychology. 38(8), 1398-1408.
Demir, A. (1989). UCLA Yalnızlık Ölçeği'nin geçerlik ve güvenirliği. Psikoloji dergisi, 7(23), 14-18.
Gershoff, E. T. (2002). Corporal Punishment by Parents and Associated Child Behaviors and Experiences: A Meta-Analytic and Theoretical Review. Psychological Bulletin, 128(4), 539–579.
Gómez, A. M. (2011). Testing the cycle of violence hypothesis: Child Abuse And Adolescent Dating Violence As Predictors Of İntimate Partner Violence İn Young Adulthood. Youth & Society, 43(1), 171-192.
Güleç, H., Topaloğlu, M., Ünsal, D. ve Altıntaş, M. (2012). Bir kısır döngü olarak şiddet. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4(1), 112-137.
Hayes, A. F. (2013). Introduction to mediation, moderation, and conditional process: A regression-based approach, 2nd ed.; The Guilford Press: New York, USA.
Herman, J. (2015). Travma ve İyileşme: Şiddetin Sonuçları Ev İçi İstismardan Siyasi Teröre. (Çev: T. Tosun), 3. Basım, Literatür Kitapevi. (Orijinal basım çalışma tarihi 1997).
İçli, T.G (2016). Kriminoloji. Ankara: Seçkin.
Karasar, N.(2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 2. Baskı. Ankara: Nobel Yayınları, s.77.
Mills JF, Kroner DG, Forth AE (2002) Measures of Criminal Attitudes and Associates (MCAA) development, factor structure, reliability, and validity. Assessment 9:240-53.
Nergiz, H. ve Işıklı, S. (2021). Suça Yönelik Tutumlar ve İlişkiler Ölçeği Türkçe Formu’nun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 32(2), 118-128. https://doi.org/10.5080/u23316
Palinkas, L., Horwitz, S., Green, C., Wisdom, J., Duan, N. & Hoagwood, K. (2015). Purposeful sampling for qualitative data collection and analysis in mixed method implementation research. Administration and Policy in Mental Health and Mental Health Services Research, 42(5), 533-544
Russell, D., Peplau, L. A., & Ferguson, M. L. (1978). Developing a measure of loneliness. Journal of Personality Assessment, 42, 290-294.
Scully, D (2013). Understanding sexual violence. İstanbul: Metis Yayıncılık.
Solak, A. ve Solak, Ö (2015). Gündelik hayat sosyolojisi açısından suç ve suç korkusu. Ankara: Hegem Yayınları.
Şar, V., Öztürk, E. ve İkikardeş, E. (2012). Çocukluk çağı ruhsal travma ölçeğinin türkçe uyarlamasının geçerlilik ve güvenirliği. Türkiye Klinikleri, 32(4), 1054–1063.
WHO. (2006). Çocuklara Kötü Muamelenin Önlenmesi: Bu Konuda Harekete Geçilmesine ve Kanıt Toplanmasına Yönelik Bir Kılavuz. http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/43499/21/9241594365_tur.pdf adresinden erişildi.
Widom, C. S. (1989). Does Violence Beget Violence? A Critical Examination Of The Literature. Psychological Bulletin, 106 (1), 3-28.
Yaparel, R., 1984, “Sosyal İlişkilerdeki Başarı ve Başarısızlık Nedenlerinin Algılanması İle Yalnızlık Arasındaki Bağlantı”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yüksel, M. ve Çifci, E.G. (2017). Yetişkin Hükümlülerin Çocukluk Çağı travma düzeyinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi. 30, 57-86.
Zurbriggen, E. L., Gobin, R., & Freyd, J. J. (2010). Childhood Emotional Abuse Predicts Late Adolescent Sexual Aggression Perpetration and Victimization. Journal of Aggression, Maltreatment, and Trauma, 19, 204-223.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 SOSYAL GELİŞİM DERGİSİ
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
